- گنبد پیروزه (گُمْ بَ دِ زَ / زِ)
کنایه از آسمان است:
الاّ که بکام دل او کرد همه کار
این گنبد پیروزه و گردون رحایی.
منوچهری.
این گنبد پیروزۀ بی روزن گردان
چون است گلستان گه و گاهی چو بیابان.
ناصرخسرو.
این رفیقان که بر این گنبد پیروزه درند
گرچه زیرند گهی جمله همیشه زبرند.
ناصرخسرو.
بقدر گنبد پیروزه گلشن
به نور چشمۀ خورشید روشن.
نظامی.
بیا تا بامدادان ز اول روز
شویم از گنبد پیروزه، پیروز.
نظامی
الاّ که بکام دل او کرد همه کار
این گنبد پیروزه و گردون رحایی.
منوچهری.
این گنبد پیروزۀ بی روزن گردان
چون است گلستان گه و گاهی چو بیابان.
ناصرخسرو.
این رفیقان که بر این گنبد پیروزه درند
گرچه زیرند گهی جمله همیشه زبرند.
ناصرخسرو.
بقدر گنبد پیروزه گلشن
به نور چشمۀ خورشید روشن.
نظامی.
بیا تا بامدادان ز اول روز
شویم از گنبد پیروزه، پیروز.
نظامی